MX-5 Klub Polska

Miatowy Konkurs Literacki
Celem konkursu jest zachęcanie utalentowanych członków Klubu MX-5 do pisania i prezentowania własnej twórczości
Temat dziecięcej rymowanki, wiersza lub prozy ma oczywiście być związany z naszymi ukochanymi Miatami Wszytskie chwyty i środki stylistyczne dozwolone. Zachęcamy jednak do kultury języka
Na Wasze literackie dzieła czekamy do końca lipca. Udostępniacie je w postach, aby każdy mógł napawać się Waszą weną i talentem Konkurs trwa jednocześnie na forum i FB. Ogłoszenie wyników i wręczenie nagród nastąpi bezpośrednio na zlocie, dlatego uczestnictwo w na 20-leciu MX-5 Klub Polska jest obowiązkowe
Jury nagrodzi trzy osoby z podium Jednak w zależności od zainteresowania konkursem i dyspozycji budżetowej zastrzega sobie również możliwość nagrodzenia osób wyróżnionych. Oceniana będzie wyrażona pasja do Klubu i Mazdy MX-5, oryginalność w ujęciu tematu, język i bogactwo środków poetyckich.
Wiersze mogą być użyte w materiałach promujących zlot i biorąc udział w konkursie wyraża się na to zgodę
Życzymy powodzenia i zapraszamy do zabawy

Skromny ja to i wierszyk skromny



Dziś opowiem wam o Miacie
Nie o żadnym nudnym Fiacie

Bo to auto małe, skromne
Ale o tym zaraz wspomnę

Jak powstała, kto ją stworzył
To Bob Haal się w tym przyłożył

Aż w Japonii z Yamamoto
Powstawało piękne oto

Kiedy w roku osiemdziewięć wyjechała
Świat oszalał, taka strzała

Piękne linie, świetny silnik
Zaraz sprzedaż to był wynik

W NA urok to pop-upy
NB podłużnic ma ochłapy

NC ponton, więc go spotkasz gdzieś w marinie
Ten ostatni NDek kocie oczy, ostre linie

Jak pisałem auto małe, skromne
Możliwości przeogromne

Przewieźć meble czy choinkę
Zaden problem w pojedynkę

Jazda w zimę, w śniegu, mrozie
To zabawa jest w tym wozie

Jazda z dachem lub bez dachu
Nie potrzeba tu rozmachu

Na spokojnie, czy w pośpiechu
Daje dużo nam uśmiechu

I społeczność mx-owa
Jest naprawdę wyborowa

Zawsze chętni do pomocy
To pożyczą klucze, kocyk

A gdy przyjdzie już czas zlotów
Czy z misiami Silver Spotów

Każdy chętnie się melduje
Tylko miatę zatankuje

By pojeździć razem wszędzie
I parkować zawsze w rzędzie

Mamy forum w internetach
Długo mówić o zaletach

Klub i owszem jest takowy
I on wcale nie jest nowy

Lat 20 mu stuknęło
Świeczki z tortu już zdmuchnęło

Spotykamy się na torze
By pojeździć jak kto może

Kogo nie ma niech żałuje
Impra super tak to czuje

Dni mijają, lata lecą, czas upływa
Do mx-a nic sie nawet nie umywa

brawo, ciężko będzie przebić

Brawa dla pierwszego śmiałka
Czekamy kto jeszcze podejmie rękawice

Słońce właśnie wschodziło.

Gdy parę godzin wcześniej wyjeżdżał z Warszawy była jeszcze noc i najpierw powoli rozpędzał samochód pozwalając zagrzać się silnikowi. Było na tyle chłodno, że miał kaptur naciągnięty na kaszkiet i włączone ogrzewanie wnętrza i podgrzewanie fotela. Szosa była pusta. Przy opuszczonym dachu silniczek jego Mazdy dźwięcznie śpiewał mu do uszu w czystym powietrzu.
Z domu do Leszna miał w sumie niecałe czterysta kilometrów i ponad połowę trasy pokonał najpierw A2 nie przekraczając dozwolonych stu czterdziestu. Później zjechał na drogę krajowa 25, drogę wojewódzką 443 i wreszcie pognał krajową 12.
Starał się zbytnio nie szaleć i - swoim zwyczajem - zwalniał do oznaczonych prędkości przejeżdżając przez tereny zabudowane. Prawdopodobnie pozostało mu to z okresu kiedy - uzyskawszy prawo jazdy w drugiej połowie lat sześćdziesiątych - zaczął jeździć samochodem.
Dobrze pamiętał, że były to czasy, gdy nie było żadnych ogólnych ograniczeń szybkości na drogach europejskich, poza miastem oczywiście. A tak przecież było aż do 1973 roku. Dopiero wojna Jom Kippur doprowadziła kraje arabskie do przykręcenia kurków z ropą naftowa i poszczególne kraje zaczęły ograniczać szybkość na drogach i autostradach, by ograniczyć spalanie, czyli zapotrzebowanie na paliwo. A co za tym idzie - import coraz droższej ropy.
A zatem nie zrobiono tego wcale z powodów bezpieczeństwa i obiecano, że (gdy tylko ropa znów popłynie szerokim i tanim strumieniem) ograniczenia te zostaną zniesione.
„Dupa, kamieni kupa.” – uśmiechnął się do siebie z przekąsem, jak gdyby chcąc usprawiedliwić to, że nigdy nie pogodził się z ową kastracją szybkości
By temu dać wyraz, a bardziej dla przyjemności, zredukował do trójki i pociągnął ją do siedmiu tysięcy obrotów. Ach, co za gang! Nigdy mu się to nie znudzi.
Uwielbiał tego swego chyżego roadstera.

A więc, słońce właśnie wschodziło.
I już miał niedaleko.
Ale od samego początku dobrze wiedział, że może nigdzie nie dojedzie.
Tak niedaleko już, a tak blisko końca.
W przeddzień wyjazdu otrzymał ostateczne wyniki badań. Nie zamierzał się poddawać jakimś beznadziejnym zabiegom. Postanowił wyjść z tego po swojemu.
A na pewno nikt mu nie odbierze przyjemności wyjazdu na ten zlot.
Poza tym zawsze mówił, że tak kocha tę swoją Śliweczkę, że prosi, by go w niej pochowano.
Dodał gazu i strzałka szybkościomierza szybko zaczęła się przesuwać.
Sto dwadzieścia. Po nieprzespanej nocy nie był wcale taki zmęczony, jak mogłoby się wydawać. Ta poranna kawa i ten croissant zrobiły mu dobrze.
Sto czterdzieści. To zabawne, jak ten pejzaż zrobiłby się zaraz płaski, gdyby w nim ponasadzać topoli. Jakby tylko one miały prawo do innej pozycji niż pozioma.
Sto sześćdziesiąt. Przyjemnie mu było wsłuchiwać się w to wysokie wycie silnika. Zupełnie jakbyś miał pod sobą kobietę, która już jęczy – pomyślał. Coś w tym jest, tylko że nikt się nad tym nie zastanawia.
Sto osiemdziesiąt. W jego uszach zabrzmiały mu słowa wypowiedziane telefonicznie poprzedniego dnia przez Leszka: „Na jakieś dziesięć kilometrów przed Lesznem, uważaj tylko na długim łuku tuż pod Kąkolewem, to złe miejsce, zwłaszcza zanim przeschnie po rosie.”
Ciekawe, czy przy tej szybkości mogłoby mu się coś przytrafić na tym łuku, zwłaszcza jeśli w nocy opadła rosa.
Dwieście.
Poczuł, że dobija do deski. Przed oczami miał już ów długi łuk, jaki szosa zatacza tuż przed Kąkolewem.
To jest cudowny samochodzik – pomyślał. Ma też wspaniały silnik, ale to jest tylko nieduży silnik i za cholerę więcej nie wyciągnie…

ŻeteM, super opowiadanie. Samo życie...

oj ŻeteM,

dobry tekst, masz warsztat i umiejętności. Czyżby kolega z branży ? (ja wydawca)

Ja do mojej miatki wsiadam jutro po 2 miesiącach przerwy (pewien pechowy ciąg zdarzeń życiowych) wiec cieszę się jak dziecko.

w każdym razie - pozdrowienia, do zobaczenia na zlocie !

"Mx - piątką ruszaj w drogę,
jednoosobową bierz załogę!
Dach otwarty, gaz do dechy,
do Modlina czym prędzej na zlotowe uciechy!"

Mazdo moja !!!

Ty jesteś jak zdrowie.
Ile cię trzeba cenić, ten tylko się dowie, kto cię sprzedał.

Dziś piękność twą w całej ozdobie widzę i opisuję, bo tęsknię za tobą.

Miato moja, co po drogach górskich i krętych szybko zakręty pokonujesz i co uśmiech na twarzach wywołujesz.

Ile mi radości sprawiasz, gdy z otwartym dachem słoneczne promienie łapiemy.

I na kolejne spotkanie miatowej społeczności jedziemy.

Co żem uczynił, że życie szarawe,
Nudne, puste, takie niemrawe.
Praca, dom, sprawunki, rachunki, rodzina,
I tak w kółko, taka nudna rutyna.

Jak znaleźć kolory życia?
Jak przetrwać trudy bycia?
Biała kreska, flaszka, fajka,
Nie to zdrowie, to nie moja bajka.

Do pracy lecąc szybciutko,
Ujrzałem MX-5 ND, takie małe autko.
Zgrabne, ładne, dach składany, petarda,
Pewnie szybkie, bo lampy jak oczy geparda.

Chcę to autko, gdzie je macie,
Szukam wszędzie w internecie i w gazecie.
Różne modele, wiele wersji, głowa pęka,
Konie, moc i pojemność, moja wiedza klęka.

Co tu robić, gdy potrzebna wiedza?
Forum MX-5 Klub Polska się odwiedza.

Niesłychane miejsce, przeogromna w swej wartości,
Budowa, naprawa, pomoc w chwili słabości.
Historie, zdjęcia i niezliczone komentarze,
Wyścigi na torze, spotkania w plenerze.

Miatowicze z całej Polski zloty organizują,
Jeżdżą, świat obserwują i o miatach dyskutują.
Niebanalni, nietypowi, zawsze uśmiechnięci,
Wręcz nienormalni, pozytywnie walnięci.

Dzięki forum wiedza o MX-5 przepotężna,
Najważniejsze, że życie nabrało szybszego tętna.
Wiatr we włosach i silnika brzmienie,
To jest moje nowe uzależnienie.

Chwała twórcom za 20 lat ogarniania,
Ulepszania, moderowania i problemów rozwiązywania.
Liczne toasty, gromkie brawa i dużo miłości
Od naszej cudownej miatowej społeczności.

Jak nic "jerzy pierwszy"

Celuję w III miejsce

Marta nie miała odwagi więc wrzucam ja

,,Cztery pory roku z Miatą,, (Haiku)

Zima
Otulona kołdrą śniegu wyczekuje tęsknie pierwszego promienia słońca

Wiosna
Powoli rozgrzewa się stalowe serce pod maską
Nadzieja na lepsze jutro jest tuż tuż

Lato
Niekończące się podróże pod dachem z gwiazd
Ciepłe noce
Zwierzęca radość życia

Jesień
Jesienny liść na szybie
Czyste, chlodne powietrze
Czas zamykać dachy

MX-pięć
Co to jest MX-5 ?
To taka mała Mazda
W której za pomocą kiery
Wykręcam szybkie numery

Coś ona w sobie ma!
Że mnie tak zawsze!
Ochota na jazdę nią wzbiera
Po krętych i ciasnych zakrętach

Gdy do niej wsiadam
Widzę we wstecznym lusterku
Na mej twarzy „wielki banan”

Gdy jako pierwsza kupiła ją ma dziewczyna,
Wiedziałem, że miłości tej nic nie zatrzyma.
Teraz jako żona często mi mówi,
Założę czapkę, nie zwalniaj mój drogi .
Chodź inni patrzą jak na wariatów
Nie straszna nam zima, deszcz, śnieg czy zaduch.
Z otwartym dachem mkniemy co rusz
Kochamy ten dźwięk, wiatr i jedność naszych dusz
A gdy pokropi zaczyna się jazda,
Każde rondo bokiem Robi ta mazda
Na forum codziennie przeglądam te posty
Tam świat miat ,jest calkiem prosty
I chyba zostanie z nami do końca
Ta nasza Madzia, mazda mx piątka.

Coś mi się wydaje, że część osób się spóźniła z zamieszczeniem swoich dzieł.
Termin był do końca lipca

Nie bój się. Nie musisz czuć się zagrożony, nikt ze swoim wierszykiem nie dorównuje twojemu dziełu. Pierwsze miejsce masz w kieszeni.

jerzy pisze: ↑

18 sie 2023, 21:33

Nie bój się. Nie musisz czuć się zagrożony, nikt ze swoim wierszykiem nie dorównuje twojemu dziełu. Pierwsze miejsce masz w kieszeni.

Tego się akurat nie boję

Tylko szkoda ,że takie twórczości wypływają dopiero teraz

Oczywiście przegapiłem termin więc pewnie poza konkursem, ale:
"czasami człowiek musi, inaczej się udusi.

Flaszka miodu dla pierwszej osoby która pozna czym inspirowane
(może pomóc podpowiedź, że całość pisana dziewięciozgłoskowcem).

Gdy czasem człowiek pełen stresu
Całkiem przybity i zmęczony
Bo w pracy ciągle brak sukcesów
A w domu ciągle fochy żony
Więc kiedy pragnie dla kurażu
Naprawić nerwy te stargane
Bierze kluczyki od garażu
I idzie do swej Ukochanej

Wsiada do auta, dach opuszcza
Odpala silnik - pięknie mruczy
Za nim zostaje miejska puszcza
Niech młodzież słucha i się uczy
Że można całkiem wyluzować
Jadąc powoi gdzieś w nieznane
Nigdzie nie spieszyć, nie szarżować
I mieć na wszystko wyje..chane

Jedzie powoli koło łąki
Na źdźbłach podziwia małe mrówki
I słyszy pszczoły oraz bąki
Czasami czuje smród gnojówki
Gdy wraca w nocy wciąż bez dachu
Może podziwiać nawet gwiazdy
Bo dach mu wtedy nie przeszkadza
Patrzeć na gwiazdy ze swej Mazdy

Bo jazda Miatką przez rozstaje
sprawia że jesteś uśmiechnięty
łagodzi także obyczaje
Jesteś pogodny, prawie święty.
Nawet gdy koleś napalony
Lusterko prawie by Ci urwał
A Ty ciągle uspokojony
Wyszepczesz tylko: Och żesz .. kurcze

NIE PRZYJMUJEMY JUŻ ZGŁOSZEŃ!

Widzimy, że twórczość i poszukiwanie weny potrzebuje czasu. Dziękujemy za wszystkie zgłoszenia. Z racji na to, że konkursy cieszyły się największym zainteresowaniem po terminie- jury weźmie wszytsko pod uwagę co wpłynęło do tej pory. Tymczasem ogłaszamy OSTATECZNE ZAKOŃCZENIE KONKURSU.