Za oknami coraz chłodniej, część MX-ów zapadła w sen zimowy, w garażach pierwsze posezonowe modyfikacje i ruch transferowy.
Tak, tak: czas pochylić się nad mapą i na kolejny sezon poszukać zupełnie nowych, odpowiednio krętych ścieżek dla naszych Miatek.
Cel dla najbardziej zuchwałych: Bułgaria!
Oczywiście trasą prowadzącą przez Rumunię, gdzie czeka już na nas jedno z najwspanialszych asfaltowych spaghetti Europy: trasa Transfogaraska. 
Trupobagi spakowane? Baki pod korek zatankowane? A zatem: przygodzie na spotkanie!
Plan wyjazdu:
Dzień 1
Ruszamy wczesnym rankiem z Warszawy. Po drodze zbieramy ewentualne ekipy z południa.
Przed nami jeden z dłuższych pokonywanych jednorazowo dystansów: kierujemy się prosto do Tokaju. Po drodze mała przeprawa przez polskie Bieszczady i pierwszy drogowy sprawdzian dla docierającej się kolumny MX-5'ek.
Po południu docieramy do celu. Przy butelce białego wina wspominamy najlepsze "momenty" mijającego dnia i nabieramy sił przed odcinkiem "rumuńskim".
Dzień 2
Po śniadaniu kierujemy się ku ojczyźnie Draculi.
Przez Węgry poprowadzą nas niezbyt szerokie drogi, wiodące przez ciągnące się kilometrami pola i sady. 
Po drugim śniadaniu przekraczymy granicę węgiersko-rumuńską i z każdym kilometrem zbliżamy się do Transfogaraskiej. Zatrzymujemy się pod Sibiu, na zadbanym polu campingowym oferującym noclegi w drewnianych 2-osobowych domkach.
Menu na kolację? Wedle uznania: gołąbki w sosie pomidorowym Pudliszki lub fasolka po bretońsku Łowicz.
Na deser: piękne widoki - wszak jesteśmy już w samym centrum rumuńskich Karpat.
Dzień 3
Budzi nas jedno, wspólne pragnienie (i bynajmniej nie jest to potrzeba spożycia dużej ilości płynów wywołana zakrojonymi na szeroką skalę poprzedniego wieczora działaniami integracyjnymi
). Pragnieniu na imię "winkle". Wykazując się wzorową wręcz organizacją pakujemy Miaty i ruszamy na południowy wschód. Za miejscowością Vestem porzucamy krajową 7-kę i drogą krajową nr 1 udajemy się na wschód, gdzie po pokonaniu ok. 30km porzucamy ruchliwą 1-kę, by przez kilka kolejnych godzin cieszyć się wyłącznie serpentynami...
Rozpoczyna się niemal godzinna wspinaczka na wysokość ponad 2000m n.p.m, gdzie na najwyższym punkcie trasy czeka na nas przeprawa przez najwyżej położony drogowy tunel Rumunii.
Po pokonaniu kilkudziesięciu kilometrów i wdrapaniu się wysoko w górę mijamy w końcu tablicę informującą o zakazie ruchu w godzinach nocnych. Ooo, taaak: zaczyna się upragniona Trasa Transfogaraska.
Dalszy opis jest tu zbędny... Kto pojedzie: doświadczy. Kto zostanie: niech żałuje. 
Opony i silniki po raz pierwszy studzimy przy Barajul Vidraru - potężnej zaporze wodnej znanej doskonale z programu Top Gear (wysokość 166m - dla porównania: odwiedzana przez nas ostatnio zapora w Pilchowicach ma "jedynie" 69m
).
Stąd Kierujemy się już prosto ku bułgarskiemu wybrzeżu, do kurortu o doskonale kojarzącej się nazwie: Balchik.
Na szczęście to nie Bałtyk a Morze Czarne. 
Zaczynamy kilkudniowe leniuchowanie.
Dzień 4
Odpoczywamy leżąc na plaży. Wspominamy dzień poprzedni. Odpoczywamy leżąc na plaży. Ponownie wspominamy. Znowu leżymy.
W porze obiadowej po raz pierwszy zachwycamy się bułgarską kuchnią.
Rozważamy jak przyjemnie można spędzić dzień bez Miaty, co po 3-dniowym maratonie i po pokonaniu ponad 1500km jest więcej niż uzasadnione...
Dzień 5
Przepraszamy się z naszymi lekko zabrudzonymi bolidami i w ramach zadośćuczynienia za dzień rozłąki fundujemy im dokładne mycie na myjni bezdotykowej. Odkrywamy piękno i błysk lakierów, oświetlonych bułgarskim słońcem.
Udajemy się ku magicznemu przylądkowi Kaliakra, którego monumentalne czerwone ściany wznoszą się dumnie wysoko ponad lustro wody.
Resztę dnia spędzamy na słodkim leniuchowaniu.
Dzień 6
Przemieszczamy się na południe Bułgarii.
Ruszamy wzdłuż wybrzeża, by w Warnie odbić na zachód. Docieramy do rezerwatu Kamienny Las, gdzie podziwiamy wystające tu i ówdzie z ziemi intrygujące kamiulce.
Stąd kierujemy się wprost do miejscowości Nesebar - miejsca kolejnej sesji wypasionego lenistwa.
Dzień 7
Po szeregu atrakcji lądowych, czas zasmakować adrenalinki związanej z wodą. Udajemy się do największego bułgarskiego aquaparku (Aquaparadise).
Cały park zlokalizowany jest pod gołym niebem, a prócz atrakcji typowo wodnych można tu oddać się drobnym rozkoszom kulinarnym w jednym z "hawajskich" barów czy też powygrzewać się na leżakach niczym Szeregowy, Skiper, Rico i Kowalski na Madagaskarze.
Mówiąc w skrócie: cały dzień pełny wodnych atrakcji. 
Dzień 8
Jedziemy na jednodniową wycieczkę w dół, ku południowemu słońcu. Mijamy zatłoczoną aglomerację Burgas by po pokonaniu 70km dotrzeć do Sozopolu.
Sozopol to urbanistyczna hybryda - północna część miasta to niezwykle klimatyczna starówką położona na skalistym półwyspie, południe to dla odmiany źródło wszelkich uciech. Tak dziennych - plażowych, jak i wieczorno-nocnych.
Życie tętni tu do rana, a na plaży oświetlonej blaskiem księżyca jest niemalże tak samo gwarno jak w ciągu dnia… Do Nesebaru wracamy... późno.
Dzień 9
Lenistwo indywidualne.
Nesebar (stare miasto) to tak naprawdę niewielka kamienna wysepka połączona ze stałym lądem jedynie wąską groblą. Całe miasteczko zbudowane jest z setek charakterystycznych budynków wzniesionych w stylu czarnomorskim, rozdzielonych siecią kamiennych uliczek. Ciężko o bardziej klimatyczne miejsce do niespiesznych spacerów połączonych z filiżanką pysznej latte.
Dzień 10
Opuszczamy wybrzeże Morza Czarnego, by w głębi kraju poszukać kolejnych kilometrów rozciągniętego pośród gór asfaltu. Tak, tak – wbrew powszechnemu mniemaniu, Bułgaria to w zdecydowanej większości strome wzniesienia i górskie doliny. Starą Płaniną ruszymy na zachód. Najpierw ku Starej Zagorze (siedzibie browaru Zagorka - miejsca kultu wszystkich lokalnych fanów złocistego trunku z białą pianką
) a następnie górskimi zawijasami ku zimowej stolicy Bułgarii – Pamporowa
Po obiedzie: mozolnych podjazdów i szaleńczych zjazdów ciąg dalszy. Z Pamporowa zmierzamy do ostatniego charakterystycznego punktu odcinka bułgarskiego – miejscowości Mełnik. Czemu właśnie tam? Pewną sugestią mogą być otulające miasto liczne winnice...
Dzień 11
Z Mełnika kierujemy się na zachód. Po pokonaniu ok. 50km docieramy do przejścia granicznego z Macedonia (Novo Selo).
Utrzymując kierunek zachodni dokonujemy szybkiego przeglądu kraju.
W programie: uroczy wodospad, niedostępny monastyr, pradawne ruinki i ukryte w górach niewielkie osady, w których wciąż popularniejsze od czterech kółek są… cztery kopyta.
Na nocny spoczynek udajemy się do Ohrydu – uchodzącego za najładniejsze miasto Macedonii.
Dzień 12
Czas przybrać azymut północny. Na dobry początek dnia: pożegnalna porcja macedońskich zakrętów – trasa Ohryd – Struga – Debar. Następnie tranzytem przez Albanię udajemy się do Czarnogóry. Przekraczamy granicę w miejscowości Sukobin i niezwykle wąską, widokową drogą prowadzącą wzdłuż Jeziora Szkoderskiego udajemy się ku wybrzeżu Adriatyku, do nadmorskiego kurortu o wdzięcznej nazwie Sveti Stefan.
Dzień 13
Czas dokonać ostatnich czynności kąpielowych w ciepłym południowym morzu.
Około południa (tego zegarkowego) pakujemy się do Miatek i idąc (jadąc?
) w ślady Dalkans Drift 2010, zmierzamy w kierunku Parku Narodowego Durmitor. Po drodze Kolasin, przełom Tary i wreszcie miejsce nocnego pit-stopu – Zabijak. „Wreszcie”, gdyż Czarnogóra (jak sama nazwa wskazuje ) to kraina górzysta i odrobinę dzika, przez co pokonanie relatywnie niewielkiego dystansu potrafi zająć kilka długich godzin...
Dzień 14
Czas pożegnać gościnne Bałkany i skierować się ku ojczyźnie. Kierunek: Harkany, Węgry.
Dzień 15
Po ponad dwóch tygodniach tułaczki i odwiedzeniu dziewięciu (!) krajów wracamy do Polski. Meta przedostatniego odcinka: najdłuższa wieś w Polsce – Zawoja.
Dzień 16
Dzień ostatni – powrót do domów...
Czas na realizację rodzących się w ciągu dwutygodniowej wyprawy pragnień pod tytułem „Gdy wrócimy do Polski…”
Punkt obowiązkowy: myjnia bezdotykowa. Reszta – wedle uznania.
Tu kończy się nasza wyprawa. Czas pomyśleć o sezonie 2013...
Detale:
Termin (wstępny): 18.08.2012 - 02.09.2012
Szacunkowy koszt benzyny i opłat drogowych: 2500-3000PLN
Szacunkowy koszt noclegów: 2000-2500PLN za załogę (2 osoby)
Czas nadsyłania zgłoszeń: 31.03.2012
Czas dokonywania przedpłat tytułem rezerwacji noclegów: 15.04.2012 (~2000PLN za załogę, dokładna kwota zostanie określona w terminie późniejszym).
Wszelkie uwagi i sugestie mile widziane.
Lista wstępnie zgłoszonych załóg:
1. Dżunior
2. LubMich
3. Fiveopac
4. Janio
5. bartelec
6. kub
7. karooolek
8. seriousman
9. Doxyll
10. zbych
11. BORO
12. Ruff
12,5. angeli
To chyba najwyższe wyróżnienie w świecie miatowej turystyki? 
